Christmas Thoughts in Latin

The Best Quotes on the Internet!

Integratiedebat deel MLCXVIII: Hirsch Ballin komt met een duidelijk weerwoord

Hehe, éindelijk weer eens een geluid waarin ik me herken in het grootste debat van onze tijd: het integratiedebat. Nota bene van voormalig CDA-minister en hoogleraar internationaal recht aan de UvA Hirsch Ballin. PVV-stemmers mogen roepen dat ze zich niet vertegenwoordigd voelen, ik begin me inmiddels ook aardig ongemakkelijk te voelen op de manier waarop de politiek alles wat niet-Nederlands is tegemoet treedt.

Zo niet Hirsch Ballin. Die stelt het doodverklaren van de multiculturele samenleving door meerdere Europese leiders aan de kaak: wat is dan het alternatief? Een monoculturele samenleving? Althans, zo vat het NRC-weblog over recht en bestuur het samen.

Graduated

Yesterday, I defended my master thesis in front of an audience of academics and friends. Henceforth, I can place MSc behind my name.

The defence entailed a presentation and debate with the audience on my thesis titled "Opening up: The Council's changing discourse on transparency of the European Union". It deals with the changing attitude towards opening the administration up for the wider public. Within a period of twenty years, the Council's attitude towards transparency has changed dramatically. The thesis seeks to address the questions of how and why this happened.

My gawd, what a summer!

This sure is an exceptionally rumbling summer. Let's hope it stays that way: exceptional.

Summer 2011: Greece on the brink of banruptcy from June onwards. Rain all through July. Crazy extreme-right conservative kills over 80 people which he sees as a way to "rescue" his country. August: Spain and Italy nearly drag the EU into an economic abyss that it won't be able to crawl out of. Like the USA, the EU has the greatest trouble to find a politically workable solution. European leaders pose unconvincingly, late, and half-hearted. And now: London and other English cities burning and looted, for several days on end. Is this summer an exception, or part of a pattern?

Dodelijk ongeval in de Zwitserse Alpen

Er zijn dagen dat je je vrolijker voelt. Vandaag vindt de crematie plaats van een toegewijd clubgenoot van de Amsterdamse Studenten Alpen Club. Negen dagen geleden verloor zij bij het afdalen van de Zwitserse Dreieckhorn haar evenwicht en stortte ze naar beneden. Een andere clubgenoot die meegesleurd werd toen hij haar probeerde tegen te houden raakte zwaargewond maar verkeert gelukkig buiten levensgevaar.

Het nieuws kwam bij mij, net als bij andere leden van de ASAC, aan als een donderslag bij heldere hemel. Het betreffende klimteam was zo toegewijd en ervaren. De twee die vielen hadden vorig jaar nog deelgenomen aan een klimexpeditie in Afghanistan, en het meisje leek mij een voorzichtige klimmer die haar risico's wist in te schatten. Natuurlijk, er vallen elk jaar weer doden in de Alpen, maar dat betreft altijd anderen.

En ineens komt het dan zo dichtbij, treft het een clubgenoot, en doet zich de tragedie in zijn volle omvang voor. Ze was nog zo jong, veel te jong om te gaan. "Gewoon" een afdaling op een maandag, eind van de middag, werd haar einde. Alhoewel ik haar niet bijzonder goed kende voelt het toch onwerkelijk dat ze er net nog wel, nu niet meer is. Het plotselinge, het directe, en het feit dat zij zo jong was en midden in het leven stonden maken dit moeilijk te accepteren. "De bergen geven, de bergen nemen" is vandaag even niet genoeg.

Renting a dwelling in the Netherlands

"The housing market is blocked" has become a truism in the Netherlands. 

The house-owning market is a rather complicated matter, with tax exemptions for certain income groups, transfer taxes, all kinds of smart mortgage systems with stable or variable interests, and so on. There is constant heated political debate about it, but I couldn't tell you much sensible about it, other than that will not be buying a house for the moment.

Kick-off van kunstenaarscollectief Gooische Kunst

Een rijk kijkje in het werk van gevestigde en opkomende kunstenaars maken de eerste expositie van collectief Gooische Kunst zeer de moeite waard.

Het werk dat wordt tentoongesteld is al origineel, maar daarbij ook nog eens de locatie: Noodweg 51, diep in de bossen van Hilversum-Zuid. Pal naast het vliegveld van Hilversum gelegen heet het hier toepasselijk Gate 51. Deze locatie kon worden geregeld nadat initiatiefnemer Joeri Calis in contact kwam met kunstenares Sascha die hier atelier houdt. Calis: "Vroeger zat hier een Katholieke legerunit ofzo. Die mochten niet bij de anderen aan de overkant van de weg en hadden hier dus hun eigen kantine." 

Kunstenaarscollectief Gooische Kunst bestaat past sinds kort en is opgericht door Robin Jongerden. Met inmiddels in het Gooi bekende namen als Willem van Spronsen en Annemarie Voets maar daarnaast opkomende kunstenaars als Jongerden en Calis in hun midden biedt het collectief een breed overzicht aan stijlen die momenteel in deze regio in ontwikkeling zijn. De eerste expositie ("de Kick-off") getuigt hier duidelijk van: van de fijne pentekeningen van Van Spronsen, tot de bloemenvelden van Jocke Overwater, tot het aan surrealisme rakende werk van Jongerden.

A weekend away in the hills

Yes! Well! Now! That's it! The pentecostal weekend has come upon us, and it has become time to pack our bag. For a long weekend away, a trip out of the country and into the hills of Belgium. Throw the weekend bag wide open, dive into the cupboard and toss randomly useful things in there. Hiking shoes, old jeans, camera, check! Take a train down south, impatiently staring out of the window, bored with the pedestrian talk of people beside you. How slowly the landscape changes! But unmistakably, changes comes over it, the paperflat damned landscapes of the Northern Low Countries turning into the gentle waviness of their Southern counterparts.

You cross the border. Or at least, you think you do. Maybe you did so five minutes ago, maybe in two kilometres; what matters is that the Dutch urban regions change into troubled Belgian urban zones, where Flemands, Walloons, Morrocans, Congolese give it their slackest of efforts to live together on a few square metres, using all the instruments of cultural-religious-tribal-economic-in-short-political warfare that they can think of. Brussels is in sight!

The car stands waiting already. Your old friends are there, in general merriness everybody pats each other on the back, kisses cheeks, provides pokes between the ribs. The trunk swallows up all your luggages and off you go. Full speed over bumpy semi-highways, off to the east. There Stavelot, in the southern Liègian area awaits you. Stavelot, who has heard of it? That tiniest of Walloon villages sounding like Stavanger and Camelot at the same time? The weekend you will have there! You stop over at a supermarket on the way, kilometres away, to stock up some beers, some snacks, the general. And back in the car you jump, off shoots the car, you drive drive drive, and Stavelot comes in sight...

Toiletschrijvers doceren

Ik breng de laatste weken hele dagen door in de achterste zaal van de Universiteitsbibliotheek Binnenstad van de Universiteit Utrecht.

Wanneer men daar het toilet bezoekt vindt men op de muren van een daarvan de volgende regels aangebracht:

toiletschrijver #1: "Grateful Dead - Turn On Your Lovelight"

toiletschrijver #2: "Poëthisch hoor. Emo"

TS #2 heeft het (naast zijn gebrekkige spelling) duidelijk bij het verkeerde eind. Hij ziet het woord "dead" in de regel staan en denkt waarschijnlijk aan een band à la Slayer of Iron Maiden. Op zich geen totaal vreemde gok als je the Grateful Dead niet kent. Hij houdt (net als ik) niet zo van Slayer en Iron Maiden en vindt TS #1 daarom een beetje emo.

Maar niets is minder waar. The Grateful Dead waren hippies die hele gezellige muziek maakten. In de jaren zestig reisden ze per bus de hele Verenigde Staten door op zoek naar vette gigs. Ze waren pioniers van de LSD. Ze inspireerden een hele generatie Amerikaanse intellectuelen. Voor diegenen die deze band niet kennen, klik hier voor een live versie (Woodstock '69) van Turn On Your Lovelight. Have a grateful day!

The Light Pen of Great Authors Who Preceded Us

It was high time. I kissed whoever stood next to me, shook hands with three more fellows, and started to run home; no one called me back. At the first crossroads, where no one could see me, I turned, and followed a path back into the woods. I was heading for the great city in the south, of which they said in our village:
  'The people who live there! I tell you, they never sleep!'
  'Why don't they sleep?'
  'Because they never get tired!'
  'Why don't they get tired?'
  'Because they're fools.'
  'Don't fools get tired?'
  'How could fools get tired!'

(from: F. Kafka, 'Children on the Road', Contemplation, 1913)

Dingen die je vrienden doen

Terwijl je in de universiteitsbibliotheek nog een dutje doet boven je data-analyse, bereiken je vrienden soms letterlijk grote hoogten.

Via Facebook blijf je op de hoogte van het reilen en zeilen onder je vrienden. Hier pikte ik een artikel op van klimvriend en mede ex-bestuursgenoot van de Amsterdamse Studenten Alpen Club Bas Visscher. Deze zomer gaat hij op expeditie.

De laatste loodjes wegen het zwaarst

Gisteren was het op de kop af tien jaar geleden dat de EU zijn eerste openbaarheidswetgeving aannam. In een korte tijd heeft de Raad van Ministers van de EU heeft een prijzenswaardig snelle en grootschalige omwenteling gemaakt waar het transparantie betreft. Wil de Raad met zijn transparantiebeleid echter recht doen aan zijn eigen principes, dan moet er met de huidige wetsherziening betekenisvolle voortuitgang geboekt worden om het proces van transparantmaking af te ronden.

Kim Jong-Il Looking at Things

Beter goed gestolen dan slecht bedacht. Eén of andere persoon met veel tijd en een gevoel voor humor presenteert King Jong-Il Looking at Things, met elke dag een nieuwe foto waarop de Noord-Koreaanse leider zich onder het volk begeeft en dingen inspecteert.

Op de inzet: Kim Jong-Il bekijkt en proeft koekjes.

Counting down the weeks of studentness

By some coincidence or purely for reasons of procrastination, I wondered down my old Warwick blog again. It still stands there, saved and locked into eternity on a University of Warwick server, as some kind of public source for posterity. I don't go back there very often, but every time I do, my former self surprises me with the inventiveness in blogging culture that I possessed back in the day.

So today, there I was again, reading entries pondering my final pushes and efforts before obtaining my BA. At the end of February of 2008 , as I had neatly started collecting my literature and questionnaires for the thesis, it dawned upon me that "the final push begins here and now". On the 28th of May, a few days from here three years ago, I recorded "the final hours", with a few exams and a big essay to complete. Just a few days later, my work with be done and some more later I was pleased to find out that it was rewarded with a first degree (= cum laude).

Three years on, sitting in another university library in another city in another country, I suppose then that now finally the time has come to announce the final weeks of studentness. Two months from here, my thesis will need to be completed. I am still utterly in the middle of it, one half of me fighting to keep on going with it in a straight line towards the goal, integrating all elements as foreseen, and turning this into my cum laude icing on the cake, while the other half is fighting and running, looking this way and that, signing me up to all sorts of evening programs, courses, procrastinations, dinners with friends, walks through the shops and endless facebook screens of idle horsecrap. But only three months or so, only some 15 weeks perhaps, and then I will end this part of my life called studentness, which lasted a very varied seven years.

Sad or happy, anxious or excited, there's no escaping it: let's start counting down the final weeks of studentness here and now!

Introducing international affairs and development consultancy, new school

An ambitious new organisation enters the world of international affairs and development: the Partnership for Research in International Affairs & Development (PRIAD).

For some time now, a couple of university friends of mine have been working on the formal launch of their own consultancy firm. Now, PRIAD is pretty official, with its own website, expert publications, newsletter, and registered office. A network of IR, development, migration and citizenship graduates across continents work together with ambition and enthusiasm. Though a young team of fairly recent graduates, they bring together a quite impressive trail of experience in a number of international organisations and government offices across Northern America, Africa, Asia, and Europe. They speak multiple languages, but only one among them: that of improving their field of action, and doing a thorough job at it.

Have a look at PRIAD's first newsletter, in which the organisation introduces itself and its objectives.

Het tiende rondje IJsselmeer goed verlopen

Vrijdagochtend vroeg vertrok een groep lopers vanaf winkelcentrum Torenzicht in Eemnes op weg om in estafette rond het IJsselmeer te gaan.

Dat deed deze groep om geld in te zamelen voor het werk van de Werkgroep Poolse Kinderen die namens Pax Kinderhulp elke twee jaar kinderen uit kindertehuizen of kansarme gezinnen laat overkomen voor een vakantie in Nederland.

Dit jaar deed ik voor het eerst mee aan deze loop. Het werd een lange tocht, die ondanks de aanzienlijke afstand van circa 390 km toch erg ontspannen verliep. Dat was voor één deel te danken aan het lekkere hardloopweer (afwisselend zon en wat wolken, temperaturen net onder de 20 graden, de volle 33 uur geen spatje regen), maar voor het andere belangrijke deel ook aan de vlekkeloze organisatie, waaronder een tot in de puntjes verzorgde catering. De 24 lopers waren in 3 ploegen verdeeld, die ieder steeds ongeveer 2 uur de tijd kregen om een etappe van rond de 22 km te lopen; deelnemers renden steeds een kwartier, wat de snelheid goed op peil hield. Al met al liep ik in totaal 7 keer hetgeen voor mij neerkomt op zo'n 22,5 km.

Bij aankomst gisteren werd het verzamelde bedrag bekend gemaakt. Het ging om €12.435, een mooi (en record-) bedrag. Bij deze wil ik dan ook Advocatenkantoor Palthe Oberman te Amsterdam, en een aantal vrienden in Utrecht en Amsterdam (jullie weten wie jullie zijn!) nogmaals hartelijk bedanken voor hun gulle sponsoring!

Klik hier om via de website van de Werkgroep Poolse Kinderen een live geschreven verslag te lezen van de 10e IJsselmeerloop.

Red Cross Nordic showcases itself

My former Spanish teacher just posted this little video of my old international school on facebook. Made by students at Red Cross Nordic United World College. Isn't it the awesomest thing you've seen in a while?

Online optrekken

Nieuwe generaties van het soort homo digitalis komen zo nu en dan met geinige nieuwigheidjes. Zo trof ik in de marge van een website deze advertentie aan. Ik sta versteld dat kennelijk e-spierballen tegenwoordig het ding zijn waar het allemaal om draait. Reality 1.0 is zo hopeloos twintigste eeuw, tegenwoordig moet je mínstens een keer per dag even online gaan fitnessen.

Te bestaan

Tussen de bomen vol papegaaien onder
het vuurrood gebladerte met tinten
geel en groen een park van een
eigen geur doordrongen zo zacht
en vertrouwd dat het deel van je uit
is gaan maken en je met een
ingetogen verrukking vervult. Ik leef en
dit bestaat! Nu!

Sta je op de drempel van een huis vol
trappen, breed bij de grond en smaller
als de verdiepingen toenemen. Marmer,
sierlijk wentelend, hout, mysterieus stijgend.
De kamers met meubelen gevuld en een
gevoel van rijkdom, groei en toenemend begrip.
Vanuit het zolderraam de kleurige kruinen
en het taaie gazon.

Het onbevattelijke: dat ik besta!
En daarom alles wat ik zie, voel, bedenk.
De strekkende natuur,
het mos onder de voeten.

De Pijp - 25/10/10