Dagen zoals gisteren draaien voor mij toch wel zo'n beetje in zijn geheel om de verkiezingen. Misschien niet helemaal verbazingwekkend als je weet dat ik bestuurskunde studeer, hiervoor sociologie heb gestudeerd, en ik het spel van de politieke macht toch vooral gefascineerd gadesla, balancerend tussen verwondering en een besef van de grote (maatschappelijke) belangen die erachter schuil gaan.
Als ik mijn stem net heb uitgebracht in een stemhokje voel ik nog een paar minuten een gevoel dat niet ver ligt van trots. Ik weet het, het is wat misplaatst, ik heb er nooit iets voor hoeven doen om die stem te krijgen, alleen maar ouder worden, en ik weet het, twee minuten om de vier jaar je stem uitbrengen is wel een fractie van de echte politiek. Maar toch voelt het voor mij alsof ik een burgerplicht volbreng, alsof ik meedoe en meebeslis. Mijn stem in Amsterdam is dan wel één rijstkorreltje op een hele berg (van ruim 200.000 stemmen), maar vele rijstkorrels doen de schaal overslaan, en het stelt me gerust dat mijn stem daarbij niet verloren gaat. Ik ben trots dat ik mee mag beslissen over de richting die de stad inslaat de komende tijd, en geloof dat dit uitmaakt.
Maar meestal duurt mijn opgetogen gevoel maar kort, zo ongeveer tot ik erachter kom hoe weinig mensen er eigenlijk gaan stemmen. Als je in Amsterdam vandaag een stemgerechtigd kiezer op straat vraagt of zij gestemd heeft, dan is de kans groter dat dit niet zo is, dan dat dit wel zo is. Dat verwondert me, en ik vind het zonde. Niet alleen ik ben hierover ontstemd, deze mensen ontstemmen zichzelf.
De thuisblijvende kiezer, zegt men, is er maar cynisch over. Maar op dit cynisme hebben ze geen monopolie. Gisteren zag ik op AT5 burgemeester Cohen uit het stemlokaal komen, en hij zei: "Als mensen de komende tijd wat te kankeren willen hebben, en er zijn geloof ik heel wat Amsterdammers die dat willen, dan moeten ze vandaag gaan stemmen". Cohen zit hiermee aan de kern van de zaak: wie iets vindt moet dit te wel kennen geven als hij de kans krijgt. Laag vertrouwen in de politiek? Je lage vertrouwen moet je denken wel erg bewolkt hebben als je ertoe over gaat om dan maar op niets te stemmen.
"Niets" heeft tegenwoordig in Amsterdam de meeste stemmen, en geloof mij, deze keus is nog minder te vertrouwen dan welke van de Amsterdamse partijen dan ook. Bovendien, de stem die jij niet uitbrengt maakt het voor de partijen die je het liefst weg zou wensen makkelijker om de stad te gaan besturen. Immers, de weegschaal helt zonder jou rijstkorrel over naar hun kant. Wie "niets" stemt weet vooraf al dat hij dat in elk geval niet krijgt, maar wel een stadsbestuur waarover hij niet heeft meebeslist terwijl dit wel kon, en waarover hij de vier daaropvolgende jaren dus geen recht van klagen heeft.
Als de afwezigheid van de PVV veel mensen thuis heeft gehouden, dan scheelt het maar weer dat ze bij de landelijke verkiezingen wel overal verkrijgbaar zijn. Want na het stemmen op een conservatief-christelijke partij of de PVV is stemmen op "niets" een nóg slechtere optie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten