Een turbulente week in Den Haag. Ruim een week na de gemeenteraadsverkiezingen zien we nu drie doorgewinterde politici zich terugtrekken uit de politiek. Wat is er aan de hand?
Wouter Bos gaf vanochtend te kennen zich terug te trekken als lijsttrekker van de PvdA voor de aanstaande Tweede Kamerverkiezingen. Hij gaf kort gezegd aan 12 jaar keihard te hebben gewerkt, thuis een vrouw en drie kleine kindertjes te hebben waar hij meer bij wil zijn, en dat Job Cohen een geschikte opvolger zou zijn voor het "bindende leiderschap" dat Nederland volgens hem momenteel hard nodig heeft. Zijn motivering klinkt logisch, maar toch ook wat onverwachts. Immers, Jan Peter Balkenende blijft nu, na een vier kapotte kabinetten en recentelijke een wekenlange rodeo ride in het zadel binnen zijn partij, terwijl Bos met ruim sociaal krediet de arena verlaat. De PvdA heeft jarenlang de wind van voren gekregen, en nu de partij via Bos eindelijk weer schouderklopjes begint te ontvangen van de maatschappij, trekt hij zich terug. Neemt Bos genoegen met het geloof dat Cohen de PvdA naar winst gaat slepen, of heeft hij ergens een andere interessante functie aangeboden gekregen?
Minstens even onverwachts - en misschien ook wel voor zijn partij, maar zulke dingen weet je nooit bij het CDA - was het vertrek van minister Camiel Eurlings eerder deze week. Met zijn opgewekte het-gaat-mij-voor-de-windgezicht en karakteristieke Limburgse accent liet ook hij weten "36 en dus niet meer de jongste" te zijn, en thuis een gezin te hebben dat hem ook nodig heeft. Hij bedankte voor een mooie tijd en vond het hartverwarmend dat mensen het jammer vonden. Eurlings zal wel weer terugkeren naar het Nederlandse Beieren om er te doen wat mensen daar doen.
En nog eerder, Agnes Kant. Na een zware nederlaag bij de gemeenteraadsverkiezingen waarbij de partij ongeveer een kwart van haar raadszetels moest inleveren trok ook zij zich terug. Met wallen onder haar ogen gaf zij te kennen met de partij goede resultaten te hebben geboekt die helaas "onvoldoende voor het voetlicht" waren gekomen.
Je voelt oud als een generatie politici zich terugtrekt waarvan jij je de opkomst nog kan herinneren. Kant (43), kersvers partijleider; Eurlings (36), ik kan me nog stukjes in de krant herinneren over hoe zijn vader zijn posters voor de Tweede Kamer-campagne bekostigde; Bos (47): in 1998, toen hij aantrad in zijn eerste grote landelijke partijfunctie zat ik al in de tweede klas van de middelbare school. Geen duurzame politieke generatie kennelijk. Nee, dan lag dat anders bij Van Mierlo (gisteren overleden). "Hij heeft tot een paar weken geleden steeds nog adviezen gegeven", aldus huidig D66-leider Pechtold.
Enter Job Cohen dus, een veteraan die op zijn oude dag de dijken van de politieke polder nog even komt verdedigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten