Gekken en dwazen

Inderdaad, die schrijven op muren en glazen.

Maar als het poëzie betreft is het wel ineens anders. Zielenroerselen in woorden gevangen en dan op gevels van voorname gebouwen, dat heeft wel iets. Wellicht ben je bekend met de enorme wandschildering met dagboekfragmenten van Anne Frank op de kruising Mauritskade/Tweede (of is het Derde?) Helmersstraat? Dat staat mooi en houdt de geschiedenis levend. Maar het heeft ook lastige kanten.

Zoals de tekst op het OLVG. Ik fiets er wekelijks langs, een lap tekst afgedrukt in kolossale letters die de bocht om lopen (zie bovenste afbeelding). Elke keer rij ik er langs en denk ik: wat staat daar? En dan lees ik de eerste woorden van de onhandig afgedrukte tekst. "Daar is geen stad...", en dan ben ik er alweer voorbij. En elke keer denk ik: volgende keer moet ik de volgende regel lezen, dan ken ik het hele gedicht met een paar keer langsrijden uit mijn hoofd. Maar steeds vergeet ik dat weer en lees ik weer de eerste regel. "Daar is geen stad...". Toen bedacht ik me dat Google street view heeft en vond ik het huidige beeld. De boom hangt er een beetje voor maar ik vermoed dat ik de afgedrukte strofe nu toch echt compleet heb:

Daar is geen stad

Zoo ruim en zoo vertrouwd

Als ik een huis te bouwen had

Ik had het hier gebouwd

Ik weet alleen nog steeds niet van wie deze woorden zijn en ook Google hielp me daarbij niet verder. Wie kan mij verder helpen?

Nu we toch bezig zijn, ken je dat gebouw langs het spoor als je vanaf de oostkant op Centraal afrijdt? Een nieuw pand langs de IJ-oever (zie foto). Ik ben er duizend keer langs gereden en kende regel 1 van binnen en van buiten, maar de rest tot mijn ergernis niet. Wat een wreedheid, een uitgebreid gedicht langs het spoor plaatsen. Een andere treinganger vond dat kennelijk ook, maar hij of zij had een camera en legde het gebouw vast. Na jaren ergeren en daarna direct vergeten heb ik nu het antwoord op een lopende vraag gekregen. Dit tekst is wat moeilijk te lezen, maar dit staat er.

Ik lig als een schip op de rede
van een stad die eeuwen bestaat

ik ben vastgelegd in een heden
maar draag een verleden naam

ik huis hier tussen mijn muren
zoals mensen binnen hun huid

ruimte kijkt uit door mijn ramen
ik ben voor de mensen gebouwd