Wat: benefietconcert voor War Child. Waar: Carnegieplein, pontificaal voor het Vredespaleis. Wanneer: woensdag 21 april rillend in de avondschemering. Opmerkelijk: Warchild is populair: iedereen zet zich voor hen in.
We waren nog nauwelijks tussen de politieke en artistieke prominenten en nouveau-riches het kleine festivalterreintje opgelopen of War Child-directeur Mark Vogt vertelde ons dat dit concert zowel aanstaande zaterdag als op 4 mei tijdens dodenherdenking op tv uitgezonden zou worden. Het evenement was voor 100% gesponsord. Dít clubje beschikt over een netwerk! Wat volgde was een zinderende en intieme avond waarin de belangrijke boodschap van deze NGO zeer mediageniek weer neergezet. Het verhaal was even duidelijk als eenvoudig: zoals de kinderen in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog leden, zo lijden vandaag over de hele wereld kinderen onder gewapende conflicten, maar dan nog veel erger.
Het concert was grofweg in twee aspecten op te delen: lekker uit je dak gaan op de muziek van een keur aan toegankelijke Nederlandse artiesten, afgewisseld met filmpjes waarin oudere bekende Nederlanders vertelden over hun ervaringen tijdens de oorlog. De muziek kwam goed uit de verf, met artiesten als hoofdambassadeur Marco Borsato, Edsilia Rombley, Jurk! (die gasten van Draadstaal met Acda & De Munnik-achtige dertien-in-een-dozijn-cabaretpop), X-Factor, de 3Js evenals nog een paar acts in de categorie "lekker om naar te luisteren tijdens een benefietconcert".
De filmpjes grepen echter meer aan. Liesbeth List vertelde over hoe haar moeder zelfmoord pleegde toen ze uit het Jappenkamp kwamen en ze vervolgens door haar stiefmoeder letterlijk uit de familie werd verstoten. De joodse Hanneke Groenteman werd door haar ouders weggegeven om onder te duiken en heeft daar nog steeds krassen aan overgehouden; Ed van Thijn kwam tot tweemaal toe in Westerbork terecht en gelukkig maar niet verder - veel familie van hem kwam nooit meer terug. De broer van Philip Freriks werd tijdens de bevrijding van Groningen door een verdwaalde kogel gedood. Het verband was overduidelijk: zo blijvend beschadigend als al deze dingen voor deze BN-ers waren maken kinderen in andere delen van de wereld het nog steeds elke dag mee. De nadruk lag daarbij duidelijk op Afrika, al bleef onduidelijk waar precies in Afrika. Van de filmpjes over de bezoeken aan de War Child-projecten ter plaatse kreeg je wel een brok in je keel. Trouwens net zoals dat je toch heel anders gaat kijken naar de BN-ers als je hun verhaal gehoord hebt.
De afwisseling van lekkere muziek en die filmpjes grepen me wel aan en maakten me wat pijnzerig; ik vermoed dat de rest van het publiek dat ook wel had. Komend weekend zal de tv-uitzending van het concert voor korte tijd vast weer massaal de harten van Nederland voor War Child veroveren. Voor een relatief kleine hulporganisatie zet War Child een krachtig en goed doordacht verhaal neer. Voor even zijn de kleine probleempjes van het dagelijkse leven dan toch weer erg relatief.
Kleine correctie: Het concert wordt op 1 en 4 mei uitgezonden!!
BeantwoordenVerwijderen